Rachid en ik
Door: Suridiva
24 November 2005 | Suriname, Paramaribo
Samen hebben we genoten van een paar dagen van de 'luxe' kant van Suriname. Twee nachten in het Eco resort met airco kamers, warm-water-douche en ontbijtbuffet. Daarbij de mogelijkheid gebruik te maken van de voorzieningen van het naast gelegen, nog luxere, moederhotel Torarica. Het waren twee dagen heerlijk genieten van elkaars aanwezigheid en van sauna, zwembad, sportgelegenheid en bubbelbad. Na flink geld uit te hebben gegeven aan de prijzige hotelkamer, lunches en diners, werd het tijd terug te keren naar de realiteit van de Gonggrijpstraat. Dat was weer even wennen aan de koude douche, muggen, huisgenoten en de hitte. Na een dagje door het centrum, een dagje aan het zwembad, een avondje stappen en een avondje dvd's kijken, wilde ik Rachid laten proeven wat Suriname zo bijzonder maakt... het tropisch regenwoud!
Op vrijdag maakten we ons klaar voor ons eerste avontuur samen... Ralley Vallen. Een tripje vam 3 overnachtingen voor 300 euro p.p., maar dat was te gek voor onze budgetgerichte Thailandgewende Hollandse. En dat we het goedkoper hebben willen regelen hebben we geweten. We wisten alleen dat het een lange en vermoeiende reis zou worden met truck en boot en dat we eten voor 4 dagen en een hangmat+klamboe mee moesten nemen. Wanneer we terug zouden komen en hoe was nog een groot vraagteken, zoals waar we terecht zouden komen.
Om half 12 's avonds vertrokken we met de taxi naar Lelydorp, een half uur gelegen vanaf Paramaribo, waar we de truckchauffeur Mompie ontmoeten. Hij zou ons samen met de vracht naar Witagron rijden om vanuit daar met de boot verder te varen. Wisten wij veel dat we in de mega Daff truck 1 stoel moesten gaan delen. Dit werd na de lange vliegtuigzit een tweede beproeving voor Rachid zijn zitvlak. Ik dus op de stoel en hij op het harde tussenstuk tussen de twee steoeln in, die we na een paar uur verzachten met een hangmat. Na 7,5 uur, vele sigaretten, honderd keer verzitten en vijfhonderdduizend kleine en grote kuilen in de weg, kwamen we aan op Witagron. Hier moesten we op de boot wachten dus snel de hangmat tussen twee bomen gespannen om toch nog een beetje slaap te krijgen.
Om half 1 kwam de boot en liet rachid zich van zijn goede kant zien door de vracht (hout en olie) te verslepen naar de boot. De werkmannen vonden deze Marokkaanse (NEE, hij is echt geen Surinamer!!) inzet en zijn strategie prachtig! Daarna was het 4 uur lang varen terwijl de werkmannen de ene joint naar de andere rookten en we af en toe de boot uit moesten springen om deze te verslepen door het laagstaande water door de grote droge tijd. Maar de bootreis was heerlijk vergeleken bij de trucktocht... genieten van zon, wind, prachtige omgeving en af en toe een verfrissende duik. Al snel kwamen we aan op Fongu eiland en na de vracht weer uitgeladen te hebben, genoten we van de prachtige uitzichten op de rivier. Door de lage waterstand was het een pracht aan grote en kleine rotsen, maar er waren wel erg veel toeristen op het eiland, die i.p.v. onze avontuurlijke route allemaal per vliegtuig waren gekomen.
Wij moesten bij het teamkamp zijn, de coordinator van het eiland was ineens weg met rachid en een 15 minuten later zag ik hen in een bootje aankomen varen. De spullen in de boot..op naar ons kamp. En dat was het dan ook echt, terwijl op Fongu eiland gorte houten huizen stonden, zagen wij tussen de bomen een groot blauw zeil. Meteen werden we hartelijk ontvangen door de mannen van het kamp, ze hingen meteen de hangmatten voor ons op. Het zeil was gespannen over een constructie dunnen boomstammen en daaraan hingen overal hangmatten met klamboe's. Dat we die nodig gingen hebben voelden we direct, want onder het genot van een bordje rijst met kerriekip, werden we zelf helemaal opgevreten door de muggen. Het kamp was prachtig opgebouwd met ruimte genoeg voor wel 20 hangmatten met daaraan een stukje keukengedeelte en vooraan nog een aparte recreatieruimte (een hoge tafel met banken. Verderop stonden heel netjes 1 hutje voor de toilet en 1 voor de douche en verderop ook nog een hutje met een lichtgenerator, maar wel allemaal verstopt tussen de bomen in... in de echte jungle met uitzicht op de rivier met zijn prachtige rotsblokken.
Het teamkamp is een groepje wetenschappers en werkmannen, waarvan het grootste gedeelte op dat moment in de stad was. Ze waren een huis aan het bouwen met een ruimte om een werk uit te voeren. Het is een 10-jarig onderzoek om een early warning system te creeren, gesponserd door Conservation International in Amerika. In ongeveer 30 landen lopen deze onderzoeken, om d.m.v. het bestuderen dieren, planten en weersomstandigheden grote rampen, zoals de Tsunami, te kunnen voorspellen. In het kamp waren nu 3 werkmannen, 1 deskundige en tevens coordinator van het project en een kok, die ons de rest van de week verwende met de heerlijkste maaltijden. We hadden het echt niet beter kunnen treffen afgezien van de vele muggen. De rest van de week genoten we van het leven in het woud, zwemmen in de rivier, chillen in de hangmat, goocheltrucks door de big boss, apen in de bomen, overvliegende area's, arends en andere vogels en genieten van de mooie geluiden van het tropisch regenwoud. Met als hoogtepunt een vierurige wandeling door de jungle en het beklimmen van de Voltzberg, wat een prachtig uitzicht gaf over het woud en in de verte het zicht op andere bergen. Met als afsluiter glijen in de sula's (stroomversnellingen) van de Ralleyvallen. Vandaag zijn we in een klein vliegtuigje in 55 minuten teruggevlogen naar Paramaribo, net op tijd voor de viering van 30 jaar onafhankelijkheid.
Teamkampers bedankt voor deze fantastische ervaring en de ontzettende gastvrijheid!!! We zullen dit nooit meer vergeten!!
Op vrijdag maakten we ons klaar voor ons eerste avontuur samen... Ralley Vallen. Een tripje vam 3 overnachtingen voor 300 euro p.p., maar dat was te gek voor onze budgetgerichte Thailandgewende Hollandse. En dat we het goedkoper hebben willen regelen hebben we geweten. We wisten alleen dat het een lange en vermoeiende reis zou worden met truck en boot en dat we eten voor 4 dagen en een hangmat+klamboe mee moesten nemen. Wanneer we terug zouden komen en hoe was nog een groot vraagteken, zoals waar we terecht zouden komen.
Om half 12 's avonds vertrokken we met de taxi naar Lelydorp, een half uur gelegen vanaf Paramaribo, waar we de truckchauffeur Mompie ontmoeten. Hij zou ons samen met de vracht naar Witagron rijden om vanuit daar met de boot verder te varen. Wisten wij veel dat we in de mega Daff truck 1 stoel moesten gaan delen. Dit werd na de lange vliegtuigzit een tweede beproeving voor Rachid zijn zitvlak. Ik dus op de stoel en hij op het harde tussenstuk tussen de twee steoeln in, die we na een paar uur verzachten met een hangmat. Na 7,5 uur, vele sigaretten, honderd keer verzitten en vijfhonderdduizend kleine en grote kuilen in de weg, kwamen we aan op Witagron. Hier moesten we op de boot wachten dus snel de hangmat tussen twee bomen gespannen om toch nog een beetje slaap te krijgen.
Om half 1 kwam de boot en liet rachid zich van zijn goede kant zien door de vracht (hout en olie) te verslepen naar de boot. De werkmannen vonden deze Marokkaanse (NEE, hij is echt geen Surinamer!!) inzet en zijn strategie prachtig! Daarna was het 4 uur lang varen terwijl de werkmannen de ene joint naar de andere rookten en we af en toe de boot uit moesten springen om deze te verslepen door het laagstaande water door de grote droge tijd. Maar de bootreis was heerlijk vergeleken bij de trucktocht... genieten van zon, wind, prachtige omgeving en af en toe een verfrissende duik. Al snel kwamen we aan op Fongu eiland en na de vracht weer uitgeladen te hebben, genoten we van de prachtige uitzichten op de rivier. Door de lage waterstand was het een pracht aan grote en kleine rotsen, maar er waren wel erg veel toeristen op het eiland, die i.p.v. onze avontuurlijke route allemaal per vliegtuig waren gekomen.
Wij moesten bij het teamkamp zijn, de coordinator van het eiland was ineens weg met rachid en een 15 minuten later zag ik hen in een bootje aankomen varen. De spullen in de boot..op naar ons kamp. En dat was het dan ook echt, terwijl op Fongu eiland gorte houten huizen stonden, zagen wij tussen de bomen een groot blauw zeil. Meteen werden we hartelijk ontvangen door de mannen van het kamp, ze hingen meteen de hangmatten voor ons op. Het zeil was gespannen over een constructie dunnen boomstammen en daaraan hingen overal hangmatten met klamboe's. Dat we die nodig gingen hebben voelden we direct, want onder het genot van een bordje rijst met kerriekip, werden we zelf helemaal opgevreten door de muggen. Het kamp was prachtig opgebouwd met ruimte genoeg voor wel 20 hangmatten met daaraan een stukje keukengedeelte en vooraan nog een aparte recreatieruimte (een hoge tafel met banken. Verderop stonden heel netjes 1 hutje voor de toilet en 1 voor de douche en verderop ook nog een hutje met een lichtgenerator, maar wel allemaal verstopt tussen de bomen in... in de echte jungle met uitzicht op de rivier met zijn prachtige rotsblokken.
Het teamkamp is een groepje wetenschappers en werkmannen, waarvan het grootste gedeelte op dat moment in de stad was. Ze waren een huis aan het bouwen met een ruimte om een werk uit te voeren. Het is een 10-jarig onderzoek om een early warning system te creeren, gesponserd door Conservation International in Amerika. In ongeveer 30 landen lopen deze onderzoeken, om d.m.v. het bestuderen dieren, planten en weersomstandigheden grote rampen, zoals de Tsunami, te kunnen voorspellen. In het kamp waren nu 3 werkmannen, 1 deskundige en tevens coordinator van het project en een kok, die ons de rest van de week verwende met de heerlijkste maaltijden. We hadden het echt niet beter kunnen treffen afgezien van de vele muggen. De rest van de week genoten we van het leven in het woud, zwemmen in de rivier, chillen in de hangmat, goocheltrucks door de big boss, apen in de bomen, overvliegende area's, arends en andere vogels en genieten van de mooie geluiden van het tropisch regenwoud. Met als hoogtepunt een vierurige wandeling door de jungle en het beklimmen van de Voltzberg, wat een prachtig uitzicht gaf over het woud en in de verte het zicht op andere bergen. Met als afsluiter glijen in de sula's (stroomversnellingen) van de Ralleyvallen. Vandaag zijn we in een klein vliegtuigje in 55 minuten teruggevlogen naar Paramaribo, net op tijd voor de viering van 30 jaar onafhankelijkheid.
Teamkampers bedankt voor deze fantastische ervaring en de ontzettende gastvrijheid!!! We zullen dit nooit meer vergeten!!
-
24 November 2005 - 19:34
Suridiva:
Ehhh, dus na 6 dagen weer terug op de bewoonde wereld! Snel even lekker Maccen naar al die borden rijst! Foto's komen eraan! Dat maakt het, toch wel lange, verhaal nog mooier!
En iedereen: VANDAAG NOG MAAR 1 MAAND SURIDIVA!!!! -
24 November 2005 - 20:06
Broer Bram:
Ha Taartje, klint allemaal weer erg avontuurlijk hoor! Fijn dat jullie dit samen kunnen delen, geeft alle ervaringen wel een heel bijzonder tintje! Veel plezier nog met elkaar, geniet ervan! -
24 November 2005 - 20:43
Papa:
Geweldig! -
25 November 2005 - 11:38
Frauk:
Wat is het toch weer een prachtig verhaal... ik ben zeer benieuwd naar de foto's! Bedankt voor je cadeautjes, ik heb ze vanochtend pas uitgepakt, goed he! Haha. Je liedje klonk ook heel goed, beetje vaag maar het was nog te horen, hihihi. Ik ga zo ff naar Hans om te kijken of je video al klaar is! Ik ben benieud!
Over een maand ben je al thuis, joehoe!!!!
Kussen en knuffels,
Liefs Frauk -
25 November 2005 - 12:24
Pasquale:
Allekes meissie! Fijn dat je zo heerlijk aan het genieten bent met je vriendje! Over 4 weken al weer thuis, de tijd vliegt voorbij he! Kijk ernaar uit om je verhalen real life te horen! Veel groetjes en liefs weer! -
27 November 2005 - 13:58
Eefje:
Waaah zus avonturier!!! Weet zeker dat deze ervaring tien keer beter was dan die van 300 euro, wat gaaf zeg, in je hangmat onder de klamboe. Zo onwerkelijk als ik het allemaal zo lees. Geniet maar lekker van elkaar! -
06 December 2005 - 20:14
ITS ME:
Dit waren volgens mij wel alle foto's bijelkaar, echt internet slaapt hier gewoon! Nog 19 nachtjes slapen en ik lig weer in mijn eigen bedje?????????? -
09 December 2005 - 18:26
Esther:
Hoi lieve Maartje,
Ja, het duurt nu echt niet lang meer!!! Nog maar ZESTIEN dagen..
Ik kan bijna niet meer wachten tot je terug bent. Kunnen we weer leuke dingen samen doen.
Ik ben tussen Kerstmis en Oud en Nieuw VRIJ... Komt wel goed uit, kunnen we misschien iets leuks gaan doen als je weer een beetje gewend bent om terug in Nederland te zijn.
Bereid je maar vast voor... het is hier een heel stuk kouder dan daar vermoed ik.
Weet je al hoe laat je aankomt in Nederland? Let me know...
Ik mis je,
tot heel erg snel...
xxx
Esther -
09 December 2005 - 20:38
Nats:
Hoi hoi,
Klinkt als heerlijk heerlijk. Goed gedaan met zijn tweetjes. Het zal wel het nieuwe jaar worden voordat ik je zie, maar ik kijk er dan ook vreselijk naar uit. (gaan we dan toch dat saunaatje pakken denk) Dikke kussen voor de laatste loodjes XXX van ons. -
13 December 2005 - 22:11
Frauk:
Gossie mikkie nog maar 12 nachies en dan is onze suridiva weer dutchdiva...hm dat klinkt toch minder spannend...
Maatje ik zal blij zijn als je er weer bent!!!
Kussen en Knuffels
Liefs Frauk -
16 December 2005 - 11:48
John:
Nou, nou zo hebben jullie toch nog samen een vakantie gehad ! Groet uit Tilburg en wel thuis. -
28 Oktober 2006 - 18:32
Rilana:
he maartje hoe gaat met mij gaat als goed
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
